Adam Pleskaczyński, doktor historii, autor i współautor 9 książek i ponad stu artykułów naukowych i popularnonaukowych, producent i reżyser 50 filmów i programów dokumentalnych m.in. z indonezyjskiej części Nowej Gwinei i Indii; organizator i uczestnik wypraw naukowych na Pustynię Taklamakan, Archipelag Mentawai, w Góry
Śnieżne.
Prelegent bardzo ciekawie przedstawił temat o Polaku, którego historia niekoniecznie jest powszechnie znana.
Bronisław Grąbczewski (ur. 15 I 1855 w Kownatowie (Litwa), zm. 27 II 1926 w Warszawie) – odkrywca, wysokiej rangi oficer w służbie carskiej, Polak, który pod koniec XIX wieku zaliczał się do najwybitniejszych podróżników światowego formatu, a w okresie międzywojennym współtworzył Polskie Towarzystwo Geograficzne. Jego wyprawy w niezbadane obszary Azji Centralnej miały nie tylko charakter eksploratorski, ale wpisywały się w słynną „Wielką Grę” czyli rywalizację Wielkiej Brytanii i Rosji o wpływy w tej części świata. Jako poddany rosyjski Grąbczewski wykonywał zadania szpiegowskie i dywersyjne, ale równocześnie zbierał materiał badawczy z słabo poznanych jeszcze wówczas obszarów Azji m.in. Kaszgarii (ogólne nazwanie rejonu pustyni Takla Makan i obszarów na wschód aż do Tień Szaniu włącznie), Afganistanu, Tybetu i Pamiru. Efekty swojej najdłuższej wyprawy opisał w 900-stronnicowym dzienniku, wykonywał także zdjęcia na szklanych płytkach i sporządził dokładne mapy. Ten bogaty materiał był niedostępny przez wiele lat, aż do 
2015 roku, gdy poznańskiemu zespołowi badawczemu (prof. Wawrzyniec Popiel-Machnicki, dr Adam Pleskaczyński, prof. Konstancja Pleskaczyńska) udało się pozyskać materiał źródłowy dotyczący działalności Grąbczewskiego w Azji Centralnej, w tym kopie dziennika, map i fotografii. Na tej podstawie przygotowano książkę – Podróże nieodkryte Dziennik ekspedycji Bronisława Grąbczewskiego 1889-1890 jako świadectwo historii i element dziedzictwa kulturowego, która opublikowana została przez Wydawnictwo Naukowe UAM.
Przed wykładem, grupa sceniczna FENIKS przedstawiła program z okazji 100 rocznicy Niepodległości. Niektóre utwory były na tyle znane, że do śpiewu mogli włączyć się studenci. Występ był wzruszający i poruszający.
