Dialog międzypokoleniowy

Przed wykładem  podopieczne Pani Teresy Cichosz – solistki Lena Sycz, Amelia Gręda i Joanna Pawelec – przypomniały nam znane przeboje: „Moje serce to jest muzyk”, „Więc żegnaj kotku”, „Płynie w nas gorąca krew”. Dziękujemy!

Kolejne oczekiwane przez nas spotkanie z prof. dr hab. Anną Izabelą Brzezińską z Wydziału Psychologii i Kognitywistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu nosiło intrygujący tytuł – „Dawne wraca … spotkajmy się. Współpraca międzypokoleniowa, czyli czego starsi i młodsi mogą się uczyć nawzajem od siebie”. Niespodzianką okazali się dla nas studenci i studentki III roku psychologii, którzy wspólnie z Panią Profesor przygotowali i poprowadzili spotkanie.

Przyjechali do nas: Jakub Łaszkiewicz, Andrij Poliakovskyi, Zuzanna Stróżyk i Ewa Szołajska. Z powodu choroby zostali w domu Paweł Lis i Martyna Olszewska. Jednak wszyscy razem przygotowali niezwykle ciekawą prezentację.

Zaczęło się od prostych pytań: Ile mamy lat? Jaki to etap życia? Odpowiedź ułatwiała przygotowana i pokazana tabela:

Jak widać brakuje nam jeszcze co nieco do SENIORA, a już tak nas się nazywa.

Inna klasyfikacja określa, z jakiego jesteśmy pokolenia. Uwarunkowane jest to nie tylko rokiem urodzenia, ale i tym, co działo się w czasach, w których dorastaliśmy.

Jesteśmy więc w większości Baby Boomers – pokoleniem wyżu demograficznego !!! Za to odwiedzający nas studenci należą do Generacji Z.

Na spotkaniu rozważaliśmy, czy pokolenia mogą ze sobą współpracować i uczyć się od siebie wzajemnie. Czy wartości, które są ważne dla jednego pokolenia, są jednocześnie ważne dla innego pokolenia? Co jest ważne: szczęście rodzinne, zdrowie, spokój, uczciwe życie, wykształcenie, przyjaciele, bogactwo, samorealizacja, wolność? Otóż istnieją wartości częściowo wspólne dla różnych pokoleń, co pozwala na dialog międzypokoleniowy. Studenci pomogli nam to zdefiniować, przedstawili statystyki, skomentowali je i zrobili rozeznanie w sprawie naszych wartości. Okazuje się, że jesteśmy do siebie bardzo podobni!

Co niepokoi pokolenie Baby Boomers? Szybkie zmiany! Wraz z upływem czasu diametralnie zmienił się sposób komunikacji. Kiedyś listy, pocztówki, telegramy, telefon stacjonarny  …. .  Dzisiaj świat wirtualny, smartfony, IPady …. To powoduje obawy ze strony starszych, że nie poradzą sobie w dzisiejszym świecie, a przez to pozbawi się ich komunikacji z młodszymi pokoleniami.

A jak to się zmieniało? Najważniejsze fakty to:

1973 – pierwsza rozmowa przez telefon komórkowy.

1992 – wysłanie pierwszej wiadomości SMS.

1999 – powstanie pierwszego telefonu BlackBerry z prostą obsługą poczty email – 83% użytkowników zaczęło czytać i pisać maile służbowe poza pracą.

2000 / w Europie 2002 – pierwszy telefon z aparatem fotograficznym.

2003 – wprowadzenie standardu 3G – początek Internatu mobilnego i otwarcie drogi do smartfonów.

2007 i 2008 – pierwszy iPhone i telefon z systemem Android – rozwój nowoczesnych smartfonów.

Rozwój technologiczny spotyka się z różnymi odczuciami, ma plusy i minusy. Plusy to szybkość, łatwość, dostępność. Minusy to: uzależnienie, fałsz i nieporozumienia.

Panuje przekonanie, że rozwój technologiczny dzieli pokolenia, ale to błąd. Bo tak naprawdę możemy wzajemnie uczyć się do siebie! Nasi studenci radzą sobie całkiem dobrze z Internetem, smartfonami, surfują po Internecie, są aktywni na Facebooku, Messengerze, WhatsAppie … . I to nasi wnukowie pomagają to ogarnąć! Są i tacy wśród nas, którzy obawiają się nowych technologii. Zachęćmy ich, to nie jest takie skomplikowane, a strach ma wielkie oczy. Wszystkie te nowe aplikacje to po prostu kolejne narzędzia komunikacji, tak samo jak niegdyś telegramy czy telefony stacjonarne.

Obserwuje się ostatnio tendencję do powrotu do tego, co dawne. Powrót do tego, co było. Do najbardziej popularnych należą: fotografia analogowa, rękodzieło (szczególnie dziewiarstwo i szydełkowanie) coraz bardziej popularne wśród młodych ludzi, moda (odzież, fryzury). Notuje się wzrost zainteresowania spędzaniem wolnego czasu ze starszym pokoleniem, co niesie ze sobą możliwość wielu interakcji i umożliwia przekazanie młodym ważnych wartości.

Wniosek. Każdy człowiek potrzebuje bliskości z innymi i zaufania do nich, a jednocześnie poczucia autonomii. A to jest warunkiem współpracy, umożliwia twórcze rozwiązywanie problemów, powoduje ciekawość świata i daje odwagę w jego poznawaniu. Udana współpraca starszych z młodszymi to robienie czegoś R – A – Z – E – M, bo:

• Relacje to zaufanie i bliskość
• Aktywność to autonomia i sprawczość
• Zabawa to przyjemność
• Emocje to zaangażowanie
• Miejsce to zakorzenienie, poczucie „bycia u siebie”

Dziękujemy serdecznie za spotkanie i udostępnione materiały, dzięki którym nasi studenci, którzy nie mogli przybyć, będą mogli poczytać o spotkaniu na naszej stronie internetowej. Do zobaczenia!

Fot. Roman Gawron